எல்லாவற்றையும் வேதத்தில் புதைத்துக் கொள்ளுகிற ஒரு செயல்பாட்டை இந்துத்துவர்கள் உருவாக்கி வைத்திருக்கிறார்கள். வேதம் தான் தொன்மையானது, தொடர்ச்சி உள்ள தனிப் பிரதிநிதி என்று வல்லடியாக உரிமை பாராட்டப் படுகிறது. மற்ற எல்லா தத்துவங்களையும் கோட்பாடுகளையும் வீழ்த்திவிட்டு, நிலைத்து நிற்பதற்கான தொடர்முயற்சியில் இது எப்போதும் முன்னெடுக்கப்படுகிறது. பல்வேறு சிந்தனைகளை உடைய இந்தியத் துணைக்கண்டத்தில் ஒரே நாடு, ஒரே பண்பாடு என்கிற நடவடிக்கை மூலமாக, ஓரளவு வெற்றியும் பெற்றிருக்கிறது.

இந்த வேதப் பண்பாட்டைத் தான் புரட்சிக்கவிஞர் தன் படைப்புகளில் அம்பலப்படுத்துகிறார். பாரதிதாசனின் இலக்கிய அறிவுத்துறைச் செயல்பாடுகள் அனைத்தும் அவர் காலத்திய தமிழர்களின் மீது திணிக்கப்பட்டிருந்த பார்ப்பனீயத் தேசியத்தின் மீதான எதிர்ப்பே ஆகும். வழிபாட்டுக்குரிய இந்து சமயமென்பது பாசிச அரசியலை அடிப்படையாகக் கொண்டு இயங்குகிற இக்காலத்தில், இக்கட்டுரை பாரதிதாசனின் படைப்புகளின் வழியாக அதனைக் கூராய்வு செய்து பார்க்கின்றது.