உலகில் ஒவ்வோர் இயக்கமும், தன்னடையாளத்தை அறிதல், அறிவித்தல், தக்கவைத்தல் என்னும் செயல்திட்டத்தோடு போராடுகின்றன. அவ்வகையில் 19-ஆம் நூற்றாண்டில், பாளையங்கோட்டையில் இருந்த சைவ சபையின் திராவிடப் பங்களிப்பை இக்கட்டுரை ஆய்வு செய்கிறது. பார்ப்பனரல்லாதோர் இயக்கம் தோன்றும் முன்னரே, சைவ சபையில் பார்ப்பனரல்லாதோரை மட்டுமே உறுப்பினராக்கியதை நோக்குகிறது. 1912-இல் சைவ சபையின் வெளியீடுகளை இக்கட்டுரை ஆய்வுக்கு எடுத்துக் கொண்டு, ’திராவிட இயக்கக் கருத்தியல் உருவாக்கத்தில் பாளையங்கோட்டை சைவ சபையின் பங்களிப்பு’ என்னும் தலைப்பில், சந்தியா பதிப்பகம் 2017-இல் நூலாக வெளியிட்டதைச் சுட்டி, அந்த நூலின் முன்னுரையில் பேராசிரியர் தொ. பரமசிவன் அளிக்கும் மாறுபட்ட கோணத்தையும் இக்கட்டுரை ஆய்கிறது.

மேற்கண்ட நூலில் ’தமிழர் சூத்திரரா?’ என்னும் பதிவை இக்கட்டுரை ஆய்கிறது. ”தமிழர் என்பதும் திராவிடர் என்பதும் ஒரே பொருளைக் குறிப்பவைகளாக இங்கு பிரயோகிக்கப் பட்டிருக்கின்றன" என்று கூற்றைக் கூர்ந்து, நிற/உருவ அடிப்படையிலான வேறுபாட்டால், ஆரியர்களும் திராவிடர்களும் எப்படி வேறுபட்டவர்கள் என்ற அக்கால உரையாடலையும், இயற்கைச்சாதி/செயற்கைச்சாதி என்று விவரிப்பதையும் ஆய்கிறது. ஆரியர்கள் மனு நீதியை எப்படிப் பயன்படுத்தித் திராவிடர்களை இழிபெயரிட்டு அழைத்தார்கள் என்பதையும், திருக்குறள் எப்படி மனுஸ்மிருதிக்கு எதிரானது என்பதையும் இக்கட்டுரை நோக்குகிறது.

தம் சமய வளர்ச்சிக்கு எதிராக இருந்த கிறித்துவர்களின் ஆய்வு முடிவுகளைக் கூட ஏற்றுக் கொண்டு, தம் சமய வளர்ச்சிக்குத் துணையாகவே இருந்த ஆரியத்தைத் துணிந்து எதிர்க்கும் மாறுபட்ட போக்கினை ஆராய்ந்து, அன்றைய சைவ சபை, கிறித்துவம்/சைவம் என்ற கருத்தியலைத் தவிர்த்து, ஆரியம்/திராவிடம் என்னும் கருத்தியலை ஆதரித்ததை இக்கட்டுரை நிறுவுகிறது.