பல நூற்றாண்டுகளாகத் தமிழ்ச் சான்றோர்களை இழிவுபடுத்தும் வேலையில் தமிழ் இன எதிரிகள் ஈடுபட்டு வந்துள்ளனர். அவர்கள் பார்ப்பனர்க்குப் பிறந்தவர்கள் அல்லது அவர்கள் வட ஆரியப் பார்ப்பனர்கள் என்னும் புனைகதைகளைக் கட்டமைத்து, திட்டமிட்டுப் பரப்பியுள்ளனர். திருவள்ளுவரையும் அவ்வையாரையும் புலைப்பெண்ணுக்கும் பார்ப்பனர்க்கும் பிறந்தவர்கள் என்று புனையப்பட்ட கதைகளை அறிவுலகம் ஏற்கவில்லை. திராவிடப் பெரியார்களை இவ்வாறு இழிவு படுத்துவதை, தந்தை பெரியார் வன்மையாகக் கடிந்துரைத்ததோடு, பார்ப்பனர் ஒழுக்கம் எப்படிப்பட்டது என்பதை இக்கதை எடுத்துக் காட்டுகிறது என்று மக்கள் மன்றத்தில் தெளிவுபடுத்தினார்.

தமிழர்களின் அறநூலான திருக்குறளை வடமொழியிலிருந்து மொழிபெயர்க்கப்பட்டது என்றும், 'மனு'வின் கருத்துகளையே வள்ளுவர் வழிமொழிந்துள்ளார் என்றும், பரிமேலழகரைப் போன்ற உரையாசிரியர்கள் உரை வரைந்துள்ளமையை மறுத்து, திருக்குறள் தனித்தமிழ் நூல் என்றும், அது மனுதரும மறுப்பு நூல் என்றும், திராவிட மக்களின் வாழ்வியல் அற நூல் என்றும் ஊர் தோறும் முழங்கிய பெரியார், குறள் மாநாடு நடத்தியும் திருக்குறளை அச்சுப் போட்டுக் குறைந்த விலையில் பொதுமக்களுக்கு வழங்கியும் திருக்குறளுக்குப் புத்துயிர் கொடுத்தார். ஈராயிரம் ஆண்டுகளாக மறைக்கப்பட்டுக் கிடந்த திருக்குறளுக்கு மணிமகுடம் சூட்டினார் பெரியார் என்பதை இக்கட்டுரை ஆராய்கின்றது.